دکتر مجد در سال ۱۳۸۲ موفق به اخذ درجه دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران شده، و اکنون با رتبه دانشیاری صاحب کرسی دستور زبان فارسی و سبک شناسی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهرانند. ایشان از سال1387 تا کنون مدیرمسئول مجله علمی پژوهشی «سبک شناسی و تحلیل متون نظم و نثر فارسی» بوده، و همچنین با نشریاتی چون فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی (1399- 1393)، فصلنامه مطالعات قرآنی (1399- 1393)، مجله ادبیات و پژوهشهای میان رشته‌ای (1399- 1396)، مجله پویش در آموزش علوم انسانی (1400- 1397)، و کارنامه متون ادبی دوره عراقی (1400- 1398) به عنوان عضو هیئت تحریریه همکاری داشته‌اند. سرودن و انتشار نزدیک به هشتاد هزار بیت شعر شامل ترجمه‎های منظوم قرآن و نهج البلاغه و صحیفه سجادیه و نیایشنامه و منظومه عاشورا و دیوان غزلیات از جمله اقدامات بدیع دکتر امید مجد در حوزه آفرینشهای ادبی به شمار میروند. نه عنوان کتاب در حوزه زبان و ادبیات فارسی، با محوریت دستور زبان فارسی و آموزش آن از کارهای دانشگاهی ایشانند. انتشار 46 مقاله در نشریات داخلی و بین‌المللی، راهنمایی و مشاوره بیش از 50 عنوان پایان نامه، بخشی از دیگر دستاوردهای فعالیت علمی پژوهشی دکتر مجد در دانشگاه تهران بوده‌اند. برای دیدن رزومه اینجا کلیک شود.

دکتر مدرسی در مقطع دکترای زبان وادبیات فارسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با رتبة اول فارغ التحصیل شده، و اکنون با درجه استاد تمام عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه هستند. مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه (1368 تا 1376)، معاونت پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه ارومیه (1378 تا 1379، و مجددا از 1384 تا 1390) از جمله مسئولیتهای اجرایی ایشان بوده است. دکتر مدرسی علاوه بر عضویت در کمیته های تخصصی و اجرایی دانشگاه ارومیه مانند هیأت ممیزه (تا سال 1383)، و دو دوره عضویت در شورای انتشارات دانشگاه ارومیه، در انجمن های علمی داخلی و خارجی نیز حضوری موثر داشته و دارند؛ از جمله عضویت در انجمن استادان فارسی، انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، انجمن نقد ادبی ایران، و عضویت در انجمن استادان زبان فارسی هند. ایشان در کنار تالیف، ترجمه و گردآوری سی و هشت عنوان کتاب، بیش از سیصد و سی مقاله در نشریاتی مانند مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، مجله نامه فرهنگستان، مجله فرهنگ، مجله تاریخ ادبیات دانشگاه شهید بهشتی، مجله مطالعات ملی، مجله ادبیات تطبیقی منتشر کرده اند. دکتر مدرسی به واسطه سالها پژوهش در حوزه زبان و ادبیات فارسی، عناوین علمی و فرهنگی متعددی از سوی نهادهای دولتی و غیردولتی کسب کردند؛ از جمله عنوان زن نامور ایران در جشنواره زنان نام آور ایران از طرف دفتر ریاست جمهوری (1378)، عنوان مترجم نمونه (1379)، عنوان پژوهشگر برتر (1386)، عنوان پژوهشگر برتر کشوری از سوی وزارت علوم و تحقیقات و فناوری (سال 1388)، عنوان نخبه کشوری (1390)، و عنوان نویسنده و محقق نمونه از طرف ارداره کل ارشاد اسلامی (1391). ایشان طی فعالیت علمی پژوهشی خود در دانشگاه ارومیه تا کنون پانزده بار به عنوان پژوهشگر نمونه دانشگاه انتخاب شدند (1378 تا 1394)؛ همچنین کتابی که با عنوان «فرهنگ توصیفی نقد و نظریه های ادبی» تالیف و منتشر کردند به عنوان یکی از پنج کتاب برتر کشور در جشنواره جایزۀ ادبی جلال آل احمد برگزیده شد (1391).

دکتر منوچهر اکبری دکترای زبان و ادبیات فارسی را در سال 1370 از دانشگاه تربیت مدرس اخذ کردند. ایشان تجربیات اجرایی متعددی در کنار فعالیتهای علمی پژوهشی خود داشته اند؛ از جمله معاونت آموزشی و دانشجویی دانشگاه شهید باهنر کرمان، معاونت آموزشی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، ریاست دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، ریاست بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران، رئیس کمیسیون تخصصی علوم انسانی و عضویت در هیئت ممیزه مرکزی علوم انسانی (1394 تا 1396)، عضویت در هیأت ممیزه مرکزی علوم انسانی و هنر (1394 تا 1396)، عضویت در هیئت ممیزه دانشگاه علامه طباطبایی و پژوهشگاه علوم انسانی، مسئولیت کمیته علمی المپیاد زبان و ادبیات فارسی منطقه 1 (1396 تا 1399)، ریاست کمیسیون تخصصی علوم انسانی دانشگاه اراک (1398 تا 1400)، عضویت در هیات ممیزه دانشگاه های اراک، لرستان و بوعلی سینای همدان و عضویت در هیئت مدیره انجمن استادان زبان فارسی. علاوه بر آثاری که توسط دکتر اکبری تالیف و گردآوری شده، مقالات متعددی نیز با همکاری مجلات داخلی و بین المللی، از جمله مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، دانشگاه کرمان، دانشگاه تبریز، دانشگاه چهارمحال و بختیاری، فصلنامه عصر آدینه، فصلنامه حقوق، فصلنامه فلسفه، فصلنامه هنر، مجله ادبیات پایداری، پژوهشنامه نقد ادبى و بلاغت، مجله گنجینه اسناد و مجله پژوهشهای ادبی، فصلنامه ادب پژوهی، مجله زبان و ادبیات فارسی جهاد دانشگاهی منتشر کرده اند. ایشان همواره با شرکت در همایشهای داخلی و بین المللی بخشی از مطالعات خود را با جامعه علمی درمیان گذاشته اند؛ از این جمله میتوان به هفتمين همايش بين المللى "پژوهشهاى زبان و ادبيات فارسى" در هرمزگان، و همايش" ايرانشناسى در فرانسه" (تجربه ديروز و چشم انداز فردا)، کنگره ملی ادبيات انقلاب اسلامى، ششمين همايش ملى پژوهشهاى ادبى، دوره سوم و چهارم همايش ملى ادبيات فارسى، و ششمين کنگره ملی ادبيات پايدارى اشاره کرد.

دکتر فضیلت در سال 1370 در رشته دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده و در حال حاضر عضو هیئت علمی گروه ادبیات فارسی همین دانشگاه هستند. ایشان همچنین از سال 1380 عضو انجمن ملی زبان و ادب فارسی هستند. دکتر فضیلت علاوه بر تالیف و ترجمه آثاری ارزشمند، مقالات متعددی را نیز با همکاری نشریات داخلی و خارجی، از جمله مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، پژوهشنامه نقد ادب عربی، مجله دانشگاه صلاح الدین اربیل، مجله زبان و ادب فارسی، مجله الدراسات اللغويه و الترجميه، و مجله ادبیات پایداری منتشر کرده اند. ایشان همچنین با حضور در همایشهای داخلی و خارجی همواره حضوری بسزا در محافل علمی پژوهشی حوزه زبان و ادبیات فارسی داشته اند؛ از جمله شرکت و سخنرانی در کنفرانس استادان زبان فارسى در هندوستان، و همایش کارنامه صد سال شعر زنان فارسى سرا و ششمين همايش ملى پژوهش هاى ادبى در تهران.

دکتر سیف در سال 1379 در مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدند؛ و اکنون عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران هستند. عضویت در هیئت موسس انجمن بین المللی ادبیات طبیقی (1366 تا 1367)، عضویت در انجمن بین المللی استادان زبان و ادب فارسی (1361 تا 1368)، و عضویت در شورای برنامه ریزی آموزشی دانشگاه تهران (از سال 1364 تا 1368)، تنها نمونه ای از فعالیتهای اجرایی ایشان است. دکتر سیف علاوه بر تالیف 7 عنوان کتاب، آثار ارزشمندی هم در حوزه زبان و ادبیات فارسی گردآوری و ترجمه کرده اند. ایشان همچنین بیش از 50 عنوان مقاله پژوهشی در مجلات داخلی و خارجی منتشر کرده اند؛ از مهمترین نشریاتی که با ایشان همکاری داشته اند میتوان به فصلنامه سینا، مجله دانشگاه لبنان، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، پژوهشنامه زبان و ادب فارسی، و پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت اشاره کرد.

دکتر احمد تمیم داری در سال 1323 در تهران متولد شد. ایشان دارای درجه علمی استاد تمام در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه علامه طباطبایی بوده است و از سال 1358 تا کنون صاحب کرسی هیأت علمی در دانشگاه علامه طباطبایی بوده اند. دکتر تمیم داری علاوه بر تدریس و پژوهش، در حوزه اجرایی و مدیریتی نیز مسئولیت‌هایی بر عهده گرفتند؛ از جمله سرپرستی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی (1364 تا 1361)، ریاست گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی (1364 تا 1361)، ریاست دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی (1366)، ریاست گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی (1375)، مدیریت مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان (1369 تا 1366) و ریاست مرکز تحقیقات ادبیات فارسی علامه اقبال لاهوری بر عهده ایشان بوده است. ایشان همچنین در دوره‌های متعدد در سمت معاون آموزشی و پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی فعالیت داشته‌اند. دکتر تمیم‌داری در تجربیات بین‌المللی خود در سال‌های 1376 تا 1378 برای تدریس در دانشگاه دولتی داکا به بنگلادش دعوت شدند و در سال 1384 در دانشگاه ورشو در گروه ایران‌شناسی به تدریس پرداخته‌اند. ایشان علاوه بر تالیف چند اثر ارزشمند، از ترجمه منابع انگلیسی در این حوزه نیز غافل نبوده اند. از مهمترین همکاریهای پژوهشی ایشان با مراکز غیردانشگاهی، می‌توان به مشارکت در طرح "زبان و ادبیات فارسی در آسیای صغیر"، زیر نظر فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی اشاره کرد.

دکتر پیامنی در سال 1384 درجه دکترای زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران اخذ کرده، و در همین رشته صاحب کرسی هیئت علمی در دانشگاه پیام نور تهران هستند. مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور استان تهران (1390 تا 1393)، و گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه پیام نور استان تهران (1390تا 1393) از جمله تجربیات اجرایی ایشان بوده است. دکتر پیامنی در طول فعالیت علمی پژوهشی خود همواره حضوری پویا و کنشگر داشته اند؛ عضویت موثر ایشان در مجموعه هایی مانند شورای تخصصی تحصیلات تکمیلی رشته های زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور کشور، کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه پیام نور استان تهران، شورای پژوهشی دانشگاه پیام نور استان تهران، شورای فرهنگی دانشگاه پیام نور استان تهران (مرکز پاکدشت)، شورای تخصصی گروه زبان و ادبیات فارسی و شورای تخصصی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه پیام نور مؤید همین واقعیت است. همچنین همکاری با انواع مراکز غیردانشگاهی از جمله مركز گسترش زبان و ادبيات فارسي وابسته به سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي، و پژوهشگاه زبان فارسي وابسته به شهر کتاب حاکی از عرصه گسترده فعالیتهای پژوهشی دکتر پیامنی است. ایشان در راستای مشارکت در ارتقای دستاوردهای علمی دانشجویان، داوری پنجمین جشنواره ملی حرکت در مرحله استانی(1391 تا 1392)، و هفتمین جشنواره ملی حرکت در مرحله کشوری(1392 تا 1393)، و همچنین داوری انتخاب دانشجوی نمونه کشوری در مرحله استانی (1389 تا 1391) را بر عهده گرفتند.

دکتر داودی مقدم در سال 1382 در دوره دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران، با رتبه اول فارغ التحصیل شدند. ایشان سابقه تدریس در مراکز علمی مختلفی مانند دانشگاه تهران (1376 تا 1384)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه (1378 تا 1380)، و دانشگاه اراک (1381 تا 1384) را به کارنامه آموزشی خود افزوده¬اند؛ همچنین از سال 1387 تا کنون عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شاهد هستند. دکتر داودی مقدم مدتی هم به آموزش زبان آموزان خارجی در دوره عالی موسسه دهخدا نیز اشتغال داشته اند و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی بوده و طرح های پژوهشی متعددی را در این پژوهشگاه به ثمر رسانده اند. همچنین عضویت در هیئت علمی بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، و ارزیابی و نگارش مقالات دانشنامه جهان اسلام جلوه ای دیگر از فعالیتهای پژوهشی گسترده ایشان بوده است. دکتر داودی مقدم علاوه بر تألیف چند عنوان کتاب و مشارکت در طرح های تحقیقاتی متعدد از جمله تصحیح دیوان منسوب به امام علی (ع)، ابلیس در منظومۀ نگاه عارفان، گردآوری، تصحیح و تحلیل نوع شناختی ده¬نامه های فارسی، نقدساختاری و معنایی آثار داستانی امیرخانی، سبک شناسی غزل پست مدرن، نشانه معناشناسی گفتمانی قصص قرآنی و نقد و تحلیل نیایش¬های عطار نیشابوری، بیش از صد مقاله در حوزه های متنوع ادبی منتشر کردند که برخی از آنها در جشنواره های مختلف مورد قدردانی واقع شدند؛ از جمله مقاله برگزیده جشنواره امام رضا (1392)، جایزه ویژه بهترین مقاله کنفرانس نوآوری در هنر و علوم انسانی (استانبول، 1394)، مقاله برتر همایش عطار نیشابوری (نیشابور، 1395)، و مقاله برگزیده دومین همایش ملی بازشناسی مشاهیر و مفاخر خراسان (1396). عضویت در انجمن¬های علمی چون انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی، انجمن نقد ادبی ایران و انجمن ترویج زبان فارسی گوشه ای از فعالیتهای اجرایی دکتر داودی مقدم است. برگزاری دوره دانش افزایی ادبیات انقلاب اسلامی برای دانشجویان دکتری و پسادکتری در دانشگاه جواهر لعل نهرو (دهلی، 1392)، و برگزاری دوره دانش افزایی برای استادان زبان و ادبیات فارسی بنگلادش در دانشگاه داکا (داکا، 1394) از جمله اقدامات ایشان در راستای ترویج زبان فارسی بوده است. دکتر داودی مقدم در سال 1382 در دوره دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران، با رتبه اول فارغ التحصیل شدند. ایشان سابقه تدریس در مراکز علمی مختلفی مانند دانشگاه تهران (1376 تا 1384)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه (1378 تا 1380)، و دانشگاه اراک (1381 تا 1384) را به کارنامه آموزشی خود افزوده¬اند؛ همچنین از سال 1387 تا کنون عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شاهد هستند. دکتر داودی مقدم مدتی هم به آموزش زبان آموزان خارجی در دوره عالی موسسه دهخدا نیز اشتغال داشته اند و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی بوده و طرح های پژوهشی متعددی را در این پژوهشگاه به ثمر رسانده اند. همچنین عضویت در هیئت علمی بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، و ارزیابی و نگارش مقالات دانشنامه جهان اسلام جلوه ای دیگر از فعالیتهای پژوهشی گسترده ایشان بوده است. دکتر داودی مقدم علاوه بر تألیف چند عنوان کتاب و مشارکت در طرح های تحقیقاتی متعدد از جمله تصحیح دیوان منسوب به امام علی (ع)، ابلیس در منظومۀ نگاه عارفان، گردآوری، تصحیح و تحلیل نوع شناختی ده¬نامه های فارسی، نقدساختاری و معنایی آثار داستانی امیرخانی، سبک شناسی غزل پست مدرن، نشانه معناشناسی گفتمانی قصص قرآنی و نقد و تحلیل نیایش¬های عطار نیشابوری، بیش از صد مقاله در حوزه های متنوع ادبی منتشر کردند که برخی از آنها در جشنواره های مختلف مورد قدردانی واقع شدند؛ از جمله مقاله برگزیده جشنواره امام رضا (1392)، جایزه ویژه بهترین مقاله کنفرانس نوآوری در هنر و علوم انسانی (استانبول، 1394)، مقاله برتر همایش عطار نیشابوری (نیشابور، 1395)، و مقاله برگزیده دومین همایش ملی بازشناسی مشاهیر و مفاخر خراسان (1396). عضویت در انجمن¬های علمی چون انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی، انجمن نقد ادبی ایران و انجمن ترویج زبان فارسی گوشه ای از فعالیتهای اجرایی دکتر داودی مقدم است. برگزاری دوره دانش افزایی ادبیات انقلاب اسلامی برای دانشجویان دکتری و پسادکتری در دانشگاه جواهر لعل نهرو (دهلی، 1392)، و برگزاری دوره دانش افزایی برای استادان زبان و ادبیات فارسی بنگلادش در دانشگاه داکا (داکا، 1394) از جمله اقدامات ایشان در راستای ترویج زبان فارسی بوده است.

دکتر دبیران در سال 1364 در مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدند. ایشان در سالهای 1354 تا 1358 مشغول تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران بوده؛ و از سال 1350 تا 1363 به عنوان پژوهشگر در فرهنگستان زبان ایران فعالیت داشتند. دکتر دبیران از سال 1363 تا کنون عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم بوده اند. همچنین ریاست گروه ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم (1363 تا 1364)، معاونت آموزشی دانشگاه الزهرا (1364)، ریاست دانشگاه الزهرا (1364 تا 1367)، معاونت پژوهشی دانشگاه تربیت معلم (1369تا 1373)، ریاست دانشکده برون مرزی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور (1369تا 1373)، و معاونت آموزش دانشگاه خوارزمي (1390تا 1392) از جمله مسئولیتهای اجرایی ایشان بوده است. دکتر دبیران در همکاریهای پژوهشی خود با مراکز غیردانشگاهی، طرح های تحقیقاتی مختلفی را در مراکزی چون فرهنگستان زبان ایران (1353)، وزارت فرهنگ و آموزش عالی(1379)، شورای پژوهشهای علمی کشور (1379)، و صندوق حمايت از پژوهشگران کشور (1392) به ثمر رساندند. ایشان طی حضور خود در محافل علمی بین المللی، در همایش های متعدد خارجی در کشورهای هند، مالزی، اندونزی، و آلمان شرکت کردند. هفت دوره شرکت و سخنرانی در سمینار سالانه استادان زبان فارسی در کشور هند (از سال 1363 تا 1380)، شركت و سخنراني در همايش زبان و ادب فارسي در شبه قاره هند (سال 1387)، تدریس در دانشگاه پنجاب لاهور (از سال 1367 تا 1369)، بازآموزی استادان زبان فارسی سراسر شبه قاره هند (سال 1372)، و تدریس در دانشگاه پوترا (U.P.M) در کوالالامپور (از سال 1382 تا 1384) نمونه ای مختصر از حضور بین المللی ایشان است. دکتر دبیران در راستای ایفای نقش در حوزه مدیریت و برنامه ریزیهای پژوهشی، عضویت در مجموعه های فعال در این حوزه را همواره مدنظر داشته اند؛ عضویت در "كميته تخصصي ادبيات گروه علوم انساني" وزارت فرهنگ و آموزش عالی (از سال 1368 تا 1387)، عضویت در " گروه برنامه ریزی زبان و ادبیات " شورای عالی انقلاب فرهنگی (از سال 1364 تا 1381)، عضویت و دبيری " كميته تخصصي اعطاي نشان دولتي ادب پارسي" (در سال 1386)، عضویت در " كميته تخصصي گروه زبان و ادبيات فارسي" دانشگاه تربیت معلم تهران (از سال 1389 تا 1391) گوشه ای از این قبیل فعالیتهای ایشان هستند. مشارکت ایشان در برگزاری همایش های علمی پژوهشی داخل کشور نیز شایان توجه است؛ از جمله دبیری و عضویت در كميته علمی "سمینار اختر چرخ ادب، بزرگداشت پروین اعتصامی" در دانشگاه تهران، برگزاری و عضویت در كميته علمی "اوّلين سمینار ره آوردهای پژوهشی" در دانشگاه تربیت معلّم (از سال 1371 تا 1372)، عضویت در هيأت رئيسه "پنجمين همايش تعامل ادبي ايران و جهان" (سال 1386)، عضویت در شوراي بنياد سعدي (از 1392 تا كنون)، و عضویت در کمیته علمی رویدادهایی چون"کنگره ملّی علوم انسانی"، "همایش بزرگداشت ملك الشعراي بهار" (سال 1383)، "همایش هزار و صدمین سال ولادت رودکی" در دانشگاه تهران، "همایش بزرگداشت مولانا (داستان پردازی)" (سال 1386). دکتر دبیران علاوه بر تسلط بر زبانهای انگلیسی و عربی، در خوانش متون اردو و مالایی نیز مهارت داشته، و کتابهای ارزشمندی از جمله «فرهنگ مختصر سه زبانه فارسی – مالایی – انگلیسی» (زیر نظر فرهنگستان زبان مالزی)، و مجموعه اشعاری با عنوان «از چشمه بقا» را به رشته تحریر درآورده اند. همچنین مقالات متعددی با همکاری مجلات داخلی و خارجی منتشر کرده اند؛ مجلّه دانشکده ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلّم، مجلّه مطالعات ادبی، مجله پژوهش های ادبی، مجلّه پژوهش زبان و ادبیّات فارسی، مجلّه زن در فرهنگ و هنر، مجلّه سفينه (دانشگاه پنجاب لاهور) از جمله این نشریات هستند. ایشان به واسطه فعالیتهای پژوهشی و تلاشهایی که برای اشاعه زبان و ادبیات فارسی انجام دادند بارها از سوی نهادهای دولتی و غیردولتی مورد تقدیر قرارگرفته اند؛ انتخاب ایشان به عنوان استاد نمونه کشور از سوی ریاست جمهوری اسلامی ایران (1377)، تقدیرنامه رئیس بخش فارسی دانشگاه پنجاب لاهور (به واسطه تدریس در دانشگاه های لاهور و نشر فرهنگ اسلامی)، تقدیرنامه سفارت جمهوری اسلامی ایران در مالزی (برای کوشش در گسترش زبان و ادبیّات فارسی در مالزی)، و تقدیرنامه وزیر فرهنگ و آموزش عالی (به واسطه کوشش در گسترش زبان و ادبیّات فارسی در پاکستان) گوشه ای کوچک از بازخورد عمری است که در مطالعه و ترویج زبان و ادب فارسی صرف کردند.

دکتر خالقی مطلق متولد 1316 در تهران هستند. دوره‌های تحصیلات دانشگاهی را در آلمان گذرانده، و دکترای شرق شناسی، مردم شناسی و تاریخ قدیم را در سال 1349 از دانشگاه کلن آلمان دریافت کردند؛ و از سال 1350 در دانشگاه هامبورگ مشغول تدریس زبان و ادبیات فارسی هستند. ایشان علاوه بر سابقه عضویت در هیئت علمی کنگره بین‌المللی هزاره شاهنامه فردوسی، هم اکنون عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی نیز هستند. دکتر خالقی مطلق پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینه ادبیات حماسی ایران و شاهنامه انجام دادند؛ که حاصل آن تالیف و ترجمه کتبی ارزشمند، در کنار انتشار بیش از صد مقاله و نقد تخصصی درباره تاریخ، فرهنگ و ادبیات ایران (به ویژه در حوزه شاهنامه‌شناسی و ادب حماسی)، و تالیف ده ها مدخل تخصصی در دانشنامه‌هایی چون ایرانیکا و دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بوده است. مقالات تحقیقی ایشان در مجله سیمرغ (نشریه بنیاد شاهنامه فردوسی)، مجله دانشکده ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی، ایران‌نامه، ایران‌شناسی، کلک و نامه ایران باستان منتشر شده است. همچنین دو مجموعه برگزیده از مقالات ایشان با عناوین "گل رنج‌های کهن" (۱۳۷۲) و "سخن‌های دیرینه" (۱۳۸۱) در تهران به چاپ رسیده‌است. مهم‌ترین دستاورد دکتر جلال خالقی مطلق، تصحیح شاهنامه فردوسی در هشت دفتر است که طی سال‌های ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۶ در نیویورک و زیر نظر احسان یارشاطر انتشار یافت؛ و معتبرترین نسخه ویرایش شده شاهنامه در جهان است. این کار حاصل بیش از سی سال تلاش پیوسته ایشان در گردآوری و بررسی کهن‌ترین دست‌نویس‌های شاهنامه و مقابله آنها با پیروی از روش‌های جدید تصحیح متون است. دوره شاهنامه دکتر خالقی مطلق در سال ۱۳۸۷ توسط مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی در تهران تجدید چاپ شد.